De essentie van CVS is dat je je heel lang slecht kan voelen na een inspanning waar mensen in een gezond lijf snel van zouden recupereren.

Alles wat buiten de compleet veilige sfeer valt, kan tellen als zo’n inspanning: een groep nieuwe mensen ontmoeten, lichamelijk werk boven schouderhoogte, een paar uur werken, een familiefeest, een nieuwe situatie, een plotse verandering in je omgeving, de problemen van iemand die dicht bij je staat…

En soms duurt die fase zo lang dat je bijna het verband tussen de mottigheid en de inspanning zou vergeten. Jeetje, waarom voel ik me al twee weken zo intens uitgewrongen? En waarom lijkt het enkel maar erger te worden? Waarom ben ik weer op het aller-allerlaagste niveau teruggevallen? O ja, weet je nog: twee weken geleden ben je eens naar die leesclub van een vriend geweest. ’s Avonds. Op café. Nieuwe mensen. Spannend. Hoofd gebruiken.

Voel je je overbelast? Overprikkeld, kort lontje, geïrriteerd, knorrig? Kan je niet meer lachen? Is echt àlles je te veel? Zijn dagelijkse klusjes plots semi-onbeklimbare bergen?

Merk je dat je niet meer recupereert na rust? Dat je compleet gesloopt bent na een dutje? Dat je niet meer kan genieten of zelfs slapen?

Maak van je recuperatie onverbiddelijk een TOPPRIORITEIT.

Oké, net nu je je hoofd zo hard nodig hebt om alles te relativeren, wil het even niet. Het lijkt vast alsof je de hele wereld teleurstelt. Maar daarom schrijf ik dit hulpje hier voor je.

Blijf maar niet doorploeteren, duwen en pushen. Dat hardnekkig vasthouden aan wat je eigenlijk zou ‘moeten’ doen, houdt enkel een negatieve vicieuze cirkel in gang. En die negatieve gevoelens, die eigenlijk gewoon een gevolg zijn van de stress, die trekken je verder de dieperik in.

Nu een stap terugzetten, een trapje omlaag op de ladder, laat je toe straks weer vooruit te kunnen. En die anderen, tja, die zullen heel even moeten wachten op je. Want als je nu aan je recuperatie werkt, ben je er veel sneller opnieuw om hen te helpen. Met je hervonden enthousiasme.

Val dus maar lekker terug op die basisroutine, en zelfs die staat niet in steen gebeiteld. Bekijk gerust welke taken een paar dagen of weken kunnen wachten.

Kan je vrijwilligerswerk op een lager pitje? Vast wel. De wereld blijft ook draaien zonder jou.

Welke huishoudelijke klusjes kunnen even op pauze? De was kan bijna altijd wachten: we gebruiken onze handdoeken wel een paar dagen langer, laten onze lakens rustig op de bedden, en dragen onze kleren een dag langer. De afwas staat daar goed. Who cares. Poetsen kan altijd wachten: leven kan je ook in een huis dat al drie weken niet gepoetst is. Kijkt iemand scheef naar de haarballen in de hoek? So what?! Laat het ze ook maar eens proberen bijhouden met een CVS-lijf.

En aan wie kan je hulp vragen? Hulp vragen is lastig, maar mensen kunnen altijd weigeren. Het is maar een vraag. Misschien kan je voor de ander later iets anders in de plaats doen dat je zelf graag en goed doet. Win-winsituatie.

Yes. En nu: terug leren lummelen, plezierige activiteiten zonder doel doen en lege dagdelen inplannen. Je bent een beetje vergeten hoe dat moet, maar dat komt vast wel terug. You go, girl!